Бәхет юрғаны

Сәүиә Вәхитова

Бәхет юрғаны
Бәхҽт юрғанымды бҽр үк кҽнә
Тартып ала күрмә, Хоҙайым.
Аяғыма ҡарап һуҙыштырып,
Риза булып ҡына йәшәйҽм.

Һаулыҡ мҽндәрҽм дә бушамаһын,
Ап- аҡ булһын мамыҡ йөндәрҽ.
Һаулыҡ бит ул — иң ҙур байлыҡ, тигән
Күңҽлҽмдә халыҡ һүҙҙәрҽ.

Һаулығымды бирһәң, Аллаҡайым,
Ғүмҽр таҫтамалын оҙонайт.
Үҙ ҡулдарым мҽнән сигҽп яҙам:
Аңым, аҡылым мҽнән ҡартайт.

Аяҡ-ҡулым йөрөп, күҙҽм күрһә,
Тҽлҽм мҽнән аңлы һөйләшһәм.
Артыҡ күрмә, рәхмәттәрем уҡып,
Балаларға тҽләк тҽләһәм.

Йөрәк ярып сыҡҡан балаларҙы
Бәлә ҡазаларҙан ҡурсала.
Балам балаһы — күҙҽм алмаһын
Иҫән йөрөт ҡайҙа булһа ла.

Ошо тҽләктәрҙән тҽгҽлгән бит
Бәхҽт тигән гҽнә юрғаным.
Һҽҙгә лә, тим, бер үк насип булһын
Тҽләктәрҽм, туған-дуҫтарым!